Last night, inimpake ko na ang iba ko pang gamit sa apartment. Yun na ang huling tulog ko sa lugar na 'yon.
Sabi ko nga sa sarili ko (at sa prayer) "Khen, kailangan bang mag-drama ka ng ganyan? haha! Feeling mo naman sa abroad ka pupunta!" (actually natatawa rin ako sa sarili ko) Buti na lang nagkakaintindihan kami ni Lord. Hay... *isang malalim na buntong-hininga. Hirap pala talaga iwan ang isang bagay na mahalaga para sayo...
Thursday, January 31, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
Shoutout ko 'yan sa Friendster ah (isang malalim na buntong-hininga). La lang. Hehehe...
I hate the feeling of moving away from a place na na-attach ka na. Pero hindi naman kasi talaga permanent eh...
aaww.. i understand how you feel khen... when i was in college, yung room ko sa dormitory was like a sanctuary to me... as in comfortable and i feel free na magworship, magpray, ang just express myself before the Lord...
and even UP itself was a place for me where God speaks so clear when I was still studying... parang feeling ko nun, pag naglalakad ako sa campus sobrang katabi ko lang si Lord... hehe, garden of Eden daw?
it's alright khen, the heart remains to be the true sanctuary. :)
ako din...yung dorm ko sa nicasia...grabe, alam mo ba..kahit nakatira na kmi sa greenwoods...bumabalik pa rin a ko sa dorm, kahit wala na gamit...tinapos ko talaga up to the last day na pwede kami mag-stay dun...hehe...kaka-miss na nga eh...
@ myk: di ko pa navisit friendster mo eh...di ata kita friend dun. hanapin kita dun 'pag nag-open ako ulit.
yeah right, everything is temporary...
@ te weena: correctness! ako din sa la salle, madalas kasi mag-isa lang ako (lalo na 'pag sa library ang punta) kaya feeling ko si Lord din ang kasama ko. :D Na-imagine ko ung garden of eden.hehehe.
@ te gil: nagdorm ka rin pala. lagi akong outdated.hmp. hihi.
Post a Comment