Friday, September 7, 2007

Wavering Faith?!


It was around 9:30 in the evening when I left the office last night. Overtime pero wala namang ginawa...

I was about to leave at 8:00 pero pinigilan ako ng boss, kumain daw muna ng dinner. So, sunod naman ako. Ayoko namang mag-eat and run so I decided to go home at 8:30. Nagpaalam na ko by that time, pinigilan na naman ako ng lola mo! Isasabay nya daw ako sa sasakyan nya... I waited for several minutes (nakagawa na nga ako ng assignment for CLDP kahihintay). Sobrang kinakabahan na ko kasi naman ang delikado pala sa lugar namin (sa apartment). If you happen to know MARICABAN, dun nakalocate ang apartment namin. Maraming nagsasabi sobrang delikado daw dun since yun ang taguan ng mga snatcher, hold-upper and so on. So kabado to the max ako. I texted my dad at kung sino-sino pa, asking for prayers.

It was exactly 9:30 when I left the office. Ang saklap lang talaga...hindi rin naman ako sinabay ng boss ko (sayang ang oras sa pag-iintay di ba? ginabi pa ko!). So kumusta naman ang mag-isang paglalakad sa madilim na kalsada palabas!

Kahit anong verse ang i-recall ko hindi pa rin mawala ung takot ko. Finally, when I rode a jeepney to Nichols, sumakay din si Ate Jinie, yung kasama ko sa apartment na ka-work ni Ate Thine! Pambihira talaga si Lord! In short, nakauwi naman ako ng safe at may kasama.

Nahihiya lang ako kay Lord because of my wavering faith. All the time, He gives me the assurance that He will protect me and be with me no matter what happens. Kaso ang tigas ng ulo ko! I entertain doubt and worry!

God's love is so sweet! He will remain faithful even if we doubt His power.

"If we are faithless, He will remain faithful, for He cannot disown himself." - 2 Timothy 2:13

1 comment:

gia said...

hayy. i was so blessed sa story mo na 'toh khen.. grabe nga si Lord... the Lord, the compassionate and gracious God, abounding in love and faithfulness.. pero minsan nga (actually often times!)tlgang matigas ulo nten...